rare gewaarwording...
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Marlies
22 April 2009 | Brazilië, Belo Horizonte
Afgelopen weekend is echt heel tof geweest. Ik kan het niet laten om dit toch nog even met jullie te delen op deze site.
Vrijdagavond zijn we met een heel groot team de straat op gegaan. Een van de huizen van jeugd met een opdracht werkt op de straat en daar zijn we een avond mee meegegaan. Het was echt bijzonder. Zit je dan.. in Brazilie, in het donker, s avonds op een bank op straat tussen twee mensen in die tinner zitten te snuiven.
Het was erg bijzonder om met hen te praten, met een aantal kinderen nog even een balletje te trappen.
We hadden een gitaar mee genomen en we hebben gitaar gespeeld, met de mensen gezongen, met hen gebeden, met hen gepraat en hen een knuffel gegeven, met hen gelachen. En vooral naast hen gezeten....
Ik heb in nederland natuurlijk al wl het een en ander gezien aan drugs gebruik en handel en van het leven op straat in nederland. Het is apart om te zien hoe het hier is. Veel dingen lijken op hoe het in nederland gaat. Ik herken de manier van lopen, ik herken de blik in hun ogen, vind het heerlijk om tijd daar door te brengen. Ook hier vinden ze het fijn als er gewoon even aandacht voor ze is.... Daarnaast zijn er natuurlijk ook veel verschillen.. Hier wonen ze met zijn allen bij elkaar, kinderen, tieners, oudjes en volwassenen... echt als een community op zich.. en dan ook echt slapen op de straat.... Het heeft me goed gedaan om daar te zijn, ik houd echt van deze mensen... Wel heel confronterend om te zien dat voor deze mensen hun thuis dus echt daar is...
Daarnaast hebben we zaterdag samen met de DTS in de sloppenwijk een programma georganiseerd. De DTS heeft drama stukken gedaan, een getuigenis verteld en met de mensen naar aanleiding van dit alles gepraat.
Tijdens deze drama stukken die gingen over hoe waardevol personen zijn en wat God voor hen kan betekenen, gebeurde er een hoop.
Kinderen zaten te kijken met volle aandacht. Op hetzelfde moment kwam er een auto die plek op rijden waar een persoon uitstapte die even wapens kwam verhandelen. Die werden een stuk verderop getest en blijkbaar goed gevonden want de deal werd gesloten.
Ook zaten er een groep jongens (dealers/gebruikers) een gokspel te spelen, maar die stopten halverwege het drama stuk en hebben meegekeken naar wat er gebeurde in de drama stukken. (ondertussen besefte ik ook nog dat deze gasten de avond daarvoor in een schietpartij betrokken waren).
Ondertussen word er hier en daar nog wat verhandelt aan drugs.
Na alle drama, muziek enz. is er nog met veel van de toeschouwers gepraat en met de kinderen gespeelt. Heel tof!!
Het is wel een rare gewaarwording als je bedenkt dat dit de normaalste zaak van de wereld is voor de kinderen die daar opgroeien. Sterker nog.. soms zijn het ook nog hun ouders die juist tot deze groep behoren..... Het heeft me wel aan het denken gezet. Want voor de kinderen was het echt een feest daar. Ze hebben gedanst, gelachen, gespeeld.. Alles was mogelijk...
Maar als je ziet wat er om heen gebeurd zie je alles toch wel in een ander daglicht.
Maandag zijn we naar een andere plek in de wijk gegaan waar opnieuw drama stukken werden gespeeld. Ook daar hebben de kinderen gelachen, gedanst en gespeeld. En hebben veel volwassenen toegekeken.
Een van de mensen die met ons mee was had even zitten tellen hoeveel gebruikers/dealers er stonden te kijken. Bij 37 is hij gestopt met tellen, waarna het programma nog ongeveer 1,5 uur doorging en de groep toeschouwers zich nog aardig uitgebreid en gewisseld heeft. Ook hier is met een aantal mensen gepraat, gebeden... Erg bijzonder...
Het is zo'n andere wereld hier af en toe. Maar ik vind het schitterend!!!
nou nu nog maar 8 dagen hier.....
(fotows weer op www.flickr.com/marliesgraafland )
Vrijdagavond zijn we met een heel groot team de straat op gegaan. Een van de huizen van jeugd met een opdracht werkt op de straat en daar zijn we een avond mee meegegaan. Het was echt bijzonder. Zit je dan.. in Brazilie, in het donker, s avonds op een bank op straat tussen twee mensen in die tinner zitten te snuiven.
Het was erg bijzonder om met hen te praten, met een aantal kinderen nog even een balletje te trappen.
We hadden een gitaar mee genomen en we hebben gitaar gespeeld, met de mensen gezongen, met hen gebeden, met hen gepraat en hen een knuffel gegeven, met hen gelachen. En vooral naast hen gezeten....
Ik heb in nederland natuurlijk al wl het een en ander gezien aan drugs gebruik en handel en van het leven op straat in nederland. Het is apart om te zien hoe het hier is. Veel dingen lijken op hoe het in nederland gaat. Ik herken de manier van lopen, ik herken de blik in hun ogen, vind het heerlijk om tijd daar door te brengen. Ook hier vinden ze het fijn als er gewoon even aandacht voor ze is.... Daarnaast zijn er natuurlijk ook veel verschillen.. Hier wonen ze met zijn allen bij elkaar, kinderen, tieners, oudjes en volwassenen... echt als een community op zich.. en dan ook echt slapen op de straat.... Het heeft me goed gedaan om daar te zijn, ik houd echt van deze mensen... Wel heel confronterend om te zien dat voor deze mensen hun thuis dus echt daar is...
Daarnaast hebben we zaterdag samen met de DTS in de sloppenwijk een programma georganiseerd. De DTS heeft drama stukken gedaan, een getuigenis verteld en met de mensen naar aanleiding van dit alles gepraat.
Tijdens deze drama stukken die gingen over hoe waardevol personen zijn en wat God voor hen kan betekenen, gebeurde er een hoop.
Kinderen zaten te kijken met volle aandacht. Op hetzelfde moment kwam er een auto die plek op rijden waar een persoon uitstapte die even wapens kwam verhandelen. Die werden een stuk verderop getest en blijkbaar goed gevonden want de deal werd gesloten.
Ook zaten er een groep jongens (dealers/gebruikers) een gokspel te spelen, maar die stopten halverwege het drama stuk en hebben meegekeken naar wat er gebeurde in de drama stukken. (ondertussen besefte ik ook nog dat deze gasten de avond daarvoor in een schietpartij betrokken waren).
Ondertussen word er hier en daar nog wat verhandelt aan drugs.
Na alle drama, muziek enz. is er nog met veel van de toeschouwers gepraat en met de kinderen gespeelt. Heel tof!!
Het is wel een rare gewaarwording als je bedenkt dat dit de normaalste zaak van de wereld is voor de kinderen die daar opgroeien. Sterker nog.. soms zijn het ook nog hun ouders die juist tot deze groep behoren..... Het heeft me wel aan het denken gezet. Want voor de kinderen was het echt een feest daar. Ze hebben gedanst, gelachen, gespeeld.. Alles was mogelijk...
Maar als je ziet wat er om heen gebeurd zie je alles toch wel in een ander daglicht.
Maandag zijn we naar een andere plek in de wijk gegaan waar opnieuw drama stukken werden gespeeld. Ook daar hebben de kinderen gelachen, gedanst en gespeeld. En hebben veel volwassenen toegekeken.
Een van de mensen die met ons mee was had even zitten tellen hoeveel gebruikers/dealers er stonden te kijken. Bij 37 is hij gestopt met tellen, waarna het programma nog ongeveer 1,5 uur doorging en de groep toeschouwers zich nog aardig uitgebreid en gewisseld heeft. Ook hier is met een aantal mensen gepraat, gebeden... Erg bijzonder...
Het is zo'n andere wereld hier af en toe. Maar ik vind het schitterend!!!
nou nu nog maar 8 dagen hier.....
(fotows weer op www.flickr.com/marliesgraafland )
-
22 April 2009 - 17:47
Jacoline:
Hoi Marlies,
Wauw! Wat een ervaringen... En wat een verschil met het leven hier. Ik kan het me echt niet voorstellen hoe het is om daar zo te moeten opgroeien. Hoe moeten kinderen daar nu uitstappen? En wat is het effect van jullie werk, daar? Een druppel op de gloeiende plaat? Of heel veel druppels, die uiteindelijk verandering gaan bewerkstelligen? Heel bijzonder.
Hou je taai, de laatste loodjes komen er aan. Ik zie er naar uit om je hier weer te ontmoeten en je verhalen 'live' te horen!
Groet,
Jacoline -
22 April 2009 - 18:03
Elsbeth:
Echt bijzonder, wat je allemaal mee maakt!
Maar Marlies, ik kan echt NIET wachten tot je terug bent! Mis je eigenlijk toch best wel een beetje! En ben zo benieuwd naar al je verhalen en ervaringen!
Tot snel kanjer! -
23 April 2009 - 10:21
Jacolien:
Ik blijf je berichtjes met verbazing lezen zeg, echt bijzonder wat je allemaal meemaakt! Super mooi dat jij daar zit en die mensen en kinderen echt iets kunt meegeven! Was dat andere huis van Jeugd met een Opdracht toevallig van fam. Johan en Jeanette Lucasse? Heel veel succes en zegen nog de laatste paar dagen daar! Lijkt me inderdaad lastig om na zo'n intensieve periode afscheid te moeten nemen. Gods zegen, praying for ya!
Liefs Jacolien -
23 April 2009 - 17:21
Thamar:
lieve stoere marlies!!
woow.. om stil van te worden.. wat gaaf om je liefde, passie te lezen als je hier zo over schrijft.. en wat heftig hee, maar ook zo vet stoer wat jullie daar nog mogen betekenen!! ooh, hou dat vast meisje! die mooie momenten!! Jezus houdt zo van je! Je bent geliefd, mooi gemaakt en kostbaar.. en Jezus wil door jou heen werken, is dat niet vet??
die kleine Braziliaantjes boffen maar dat jij er voor ze bent!!
Topper, zet em op! en geniet nog deze laatste dagen!!
dikke knuffel!!
liefs, thaam -
27 April 2009 - 07:45
Linda:
Wauw! Echt zo mooi en bijzonder al je verhalen.. Als je terug bent moeten we echt wat gaan drinken en heeel veel bij praten! Ben echt benieuwd naar al je verhalen.
En ik kan ook echt niet wachten tot je terug bent in het Catharijnehuis! Mis je! (en ik ben niet de enige;))
Tot snel engel, en alvast een hele fijne terug reis gewenst!
Doe voorzichtig!
Liefs! -
27 April 2009 - 08:36
Fem:
Lieve Lies,
Hoorde dat je me moeder alsnog hebt gesproken... vond ze erg fijn!!
Ik vond het ook super je weer even te horen... en wat een bijzondere verhalen vertel je toch steeds... ik kan me echt moeilijk voorstellen hoe het is daar te zijn, te beseffen hoe grote puinhoop het is, en dan toch al die mooie en bijzondere dingen eruit te halen...
Ik heb ook je foto's weer bekeken... wat veel mooie kindjes en blije gezichtjes, jullie doen goed werk!!
Nog even genieten he;)
Liefs en dikke knuf, Fem -
27 April 2009 - 21:17
Suuzj:
Hai meis, wat was je snel weg van MSN??? Logisch ook, want zo te horen heb je het vet druk met veel gavere dingen dan msnnen :D. Nog maar een paar uurtjes, dan stap je alweer op t vliegtuig huiswaards... t Is snel gegaan hè! Toch ben ik stiekem wel blij dat je weer veilig naar huis komt. Liefs! En een goede reis!
Suuzj -
29 April 2009 - 06:54
Hetty:
Jullie hebben heel wat meegemaakt! Goede reis terug naar Nederland en sterkte met het afscheid nemen!
Groetjes, Hetty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
