....
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Marlies
15 Maart 2009 | Brazilië, Belo Horizonte
lieve allemaal
Hier dan weer een berichtje vanuit Brazilie. Ondertussen is er alweer een week voorbij. Ongelooflijk hoe snel de tijd hier vliegt. Ik begin weer aardig op te knappen, af en toe nog flink hoofdpijn maar het gaat een stuk beter!!!
Afgelopen week zijn we weer begonnen met de groepen. We hebben de kinderen alles laten zien in het nieuwe huis en ze waren echt onder de indruk. Erg leuk om te zien. Er wordt elke keer heel duidelijk tegen hen gezegd dat het niet alleen het huis is van het team, maar dat he took echt hun huis is. De kinderen zijn reuze enthousiast.
We hebben afgelopen week een aantal andere activiteiten gedaan dan UNO spleen en tafelvoetballen. Het was echt een succes!! Het is erg opvallend vind ik dat alle kinderen hier echt enthousiast zijn en met alles mee willen doen. Eigenlijk zijn er geen kinderen overdag tijdens de activiteiten die zeggen dat ze iets niet leuk vinden om te doen of die zitten te mopperen aan de zijkant. Ze zijn echt blij met wat er voor ze geregeld wordt.
Daarnaast hebben we weer huisbezoeken gedaan in de wijk. Ik blijf het echt schitterend vinden om daar rond te lopen, maar tegelijkertijd ook wel bijzonder indrukwekkend.
Zo spraken we van de week met een moeder van 2 kinderen die betrokken zijn bij het project. Ze nodigde ons uit in haar huis en met zijn allen klommen we via een heel eng trappetje een soort van dakje op. Van daaruit hadden we een onwijs mooi uitzicht, maar als je naar beneden keek dan keek je recht tegen de muur op waar ik al eerder over geschreven heb. Deze vrouw vertelde dat haar zus van die muur af is gesprongen en dood was. Zelf heeft ze ook een keer een poging gedaan. Ook vertelde ze dat ze vroeger soms dagen van huis was en op straat leefde terwijl de twee kinderen alleen thuis waren. Dat ze toen nog veel drugs en alcohol gebruikte. Nu was dat anders. Ze ging niet meer dagen van huis en ze gebruikte minder drugs. Erg positief dus. Het is alleen wel een rare gewaarwording om op hetzelfde moment te beseffen dat het tien uur s ochtends is en ze al een ontzettende walm van alcohol om zich heen heeft hangen.
In dit gesprek heb ik wel echt iets kunnen proeven van de pijn van deze vrouw, van de worstelingen, van haar leven en ook echt van het leven van die twee kinderen. Het geeft ook wel een beeld van hoe het leven in de sloppenwijk kan zijn.
Dit gesprek konden we afsluiten met gebed,we mochten haar de handen opleggen en toen we weggingen pakte ze mijn hand vast en met tranen in haar ogen bedankte ze me. Bijzonder…
Nog iets indrukwekkends. Gisterenavond zaten we een film te kijken en hoorden we allemaal politieauto’s langsrijden. We wisten eigenlijk meteen date r echt iets aan de hand was en hoogstwaarscbhijnlijk date r een schietpratij was (geweest) in de wijk. Het eerste wat ik dacht was o nee al ser maar geenkinderen getuigen van zijn. Maar goed, verder kun je er op dat moment niet echt mee. Ik heb gebeden en dat was het.
Vandaag hoorden we wat er gebeurd is. De zoon van ons bakkertje waar we in het oude huis altijd brood haalde, is doodgeschoten. Hij was een jaar of 17,18 en was eigenlijk niet betrokken bij de bendes enzovoort. Hij was een hard werkende jongen en doordat hij hard werkte had hij geld en een mooie auto. Hij had nu iets van een nieuwe motor en daar liep hij een beetje meet e pronken. Vanuit een stuk jaloezie is hij doodgeschoten. Het komt wel erg dichtbij dan opeens. We kochten regelmatig ook brood bij hem als hij aan het werk was en je hebt dan ook een gezicht bij het verhaal. best een beetje onwerkelijk!!!
Nu wat gezelliger nieuws: In het team heb ik he took nog steeds naar mijn zin. Het is heerlijk om gitaar te spelen met een braziliaan, dat je zonder al te veel te praten heerlijk aanbiddingsnummers kan spelen. We hebben watergevechten en kussengevechten. We leren elkaars taal. Ik ga zo meteen proberen een filmpje op youtube te zetten van een braziliaan die een nederlands kinderboekje voorleest. Erg leuk om daar op die manier mee bezig te zijn.
Wat taal betreft gaat het eigenlijk wel goed. Ik begrijp best al aardig wat van wat er gesproken word. Ik leer steeds meer woorden waardoor ik de verhaallijnen er vaak aardig uit kan pikken. Het spreken vind ik wel wat lastiger, omdat ik de werkwoorden nog niet echt in mijn hoofd heb en dan is het vrij lastig om echt zinnen te vormen. Maar goed, het gaat steeds beter.
Mijn engelse teamlid besluit soms gewoon dat ik portugees moet praten en reageert dan ook stug niet meer op mijn engels. Op die manier moet ik wel en leer ik het wel een stuk sneller. Vaak zorgt het wel voor hilarische momenten aangezien ik natuurlijk wel echt klink als een buitenlander met mijn kromme zinnen, maar goed ze begrijpen me.
Verder zijn we druk bezig met school, we hebben nog geen internet in dit huis en dat is af en toe vrij irritant, maar goed we maken af en toe een wandeling naar het oude huis om weer wat informatie op te zoeken, mails te versturen enzovoort.
Voor degenen die dat willen weten of die er naar gevraagd hebben hier nog even het telefoonnummer. Voor 1 cent per minuut kan je dan naar dit huis bellen. Dan krijg je iemand van het team aan de lijn en dank an het zijn dat diegene braziliaans, engels of nederlands spreekt, maar goed als je de naam Marlies laat vallen snappen ze het en zullen ze me roepen!!(houd er wel rekening mee dat het hier vier uur vroeger is dus niet s ochtends vroeg bellen als het kan :D)
0900-1230272 en dan is het nummer van ons huis: 0055-31-34225423
Nou dit was het weer voor nu.
Knuffel
Hier dan weer een berichtje vanuit Brazilie. Ondertussen is er alweer een week voorbij. Ongelooflijk hoe snel de tijd hier vliegt. Ik begin weer aardig op te knappen, af en toe nog flink hoofdpijn maar het gaat een stuk beter!!!
Afgelopen week zijn we weer begonnen met de groepen. We hebben de kinderen alles laten zien in het nieuwe huis en ze waren echt onder de indruk. Erg leuk om te zien. Er wordt elke keer heel duidelijk tegen hen gezegd dat het niet alleen het huis is van het team, maar dat he took echt hun huis is. De kinderen zijn reuze enthousiast.
We hebben afgelopen week een aantal andere activiteiten gedaan dan UNO spleen en tafelvoetballen. Het was echt een succes!! Het is erg opvallend vind ik dat alle kinderen hier echt enthousiast zijn en met alles mee willen doen. Eigenlijk zijn er geen kinderen overdag tijdens de activiteiten die zeggen dat ze iets niet leuk vinden om te doen of die zitten te mopperen aan de zijkant. Ze zijn echt blij met wat er voor ze geregeld wordt.
Daarnaast hebben we weer huisbezoeken gedaan in de wijk. Ik blijf het echt schitterend vinden om daar rond te lopen, maar tegelijkertijd ook wel bijzonder indrukwekkend.
Zo spraken we van de week met een moeder van 2 kinderen die betrokken zijn bij het project. Ze nodigde ons uit in haar huis en met zijn allen klommen we via een heel eng trappetje een soort van dakje op. Van daaruit hadden we een onwijs mooi uitzicht, maar als je naar beneden keek dan keek je recht tegen de muur op waar ik al eerder over geschreven heb. Deze vrouw vertelde dat haar zus van die muur af is gesprongen en dood was. Zelf heeft ze ook een keer een poging gedaan. Ook vertelde ze dat ze vroeger soms dagen van huis was en op straat leefde terwijl de twee kinderen alleen thuis waren. Dat ze toen nog veel drugs en alcohol gebruikte. Nu was dat anders. Ze ging niet meer dagen van huis en ze gebruikte minder drugs. Erg positief dus. Het is alleen wel een rare gewaarwording om op hetzelfde moment te beseffen dat het tien uur s ochtends is en ze al een ontzettende walm van alcohol om zich heen heeft hangen.
In dit gesprek heb ik wel echt iets kunnen proeven van de pijn van deze vrouw, van de worstelingen, van haar leven en ook echt van het leven van die twee kinderen. Het geeft ook wel een beeld van hoe het leven in de sloppenwijk kan zijn.
Dit gesprek konden we afsluiten met gebed,we mochten haar de handen opleggen en toen we weggingen pakte ze mijn hand vast en met tranen in haar ogen bedankte ze me. Bijzonder…
Nog iets indrukwekkends. Gisterenavond zaten we een film te kijken en hoorden we allemaal politieauto’s langsrijden. We wisten eigenlijk meteen date r echt iets aan de hand was en hoogstwaarscbhijnlijk date r een schietpratij was (geweest) in de wijk. Het eerste wat ik dacht was o nee al ser maar geenkinderen getuigen van zijn. Maar goed, verder kun je er op dat moment niet echt mee. Ik heb gebeden en dat was het.
Vandaag hoorden we wat er gebeurd is. De zoon van ons bakkertje waar we in het oude huis altijd brood haalde, is doodgeschoten. Hij was een jaar of 17,18 en was eigenlijk niet betrokken bij de bendes enzovoort. Hij was een hard werkende jongen en doordat hij hard werkte had hij geld en een mooie auto. Hij had nu iets van een nieuwe motor en daar liep hij een beetje meet e pronken. Vanuit een stuk jaloezie is hij doodgeschoten. Het komt wel erg dichtbij dan opeens. We kochten regelmatig ook brood bij hem als hij aan het werk was en je hebt dan ook een gezicht bij het verhaal. best een beetje onwerkelijk!!!
Nu wat gezelliger nieuws: In het team heb ik he took nog steeds naar mijn zin. Het is heerlijk om gitaar te spelen met een braziliaan, dat je zonder al te veel te praten heerlijk aanbiddingsnummers kan spelen. We hebben watergevechten en kussengevechten. We leren elkaars taal. Ik ga zo meteen proberen een filmpje op youtube te zetten van een braziliaan die een nederlands kinderboekje voorleest. Erg leuk om daar op die manier mee bezig te zijn.
Wat taal betreft gaat het eigenlijk wel goed. Ik begrijp best al aardig wat van wat er gesproken word. Ik leer steeds meer woorden waardoor ik de verhaallijnen er vaak aardig uit kan pikken. Het spreken vind ik wel wat lastiger, omdat ik de werkwoorden nog niet echt in mijn hoofd heb en dan is het vrij lastig om echt zinnen te vormen. Maar goed, het gaat steeds beter.
Mijn engelse teamlid besluit soms gewoon dat ik portugees moet praten en reageert dan ook stug niet meer op mijn engels. Op die manier moet ik wel en leer ik het wel een stuk sneller. Vaak zorgt het wel voor hilarische momenten aangezien ik natuurlijk wel echt klink als een buitenlander met mijn kromme zinnen, maar goed ze begrijpen me.
Verder zijn we druk bezig met school, we hebben nog geen internet in dit huis en dat is af en toe vrij irritant, maar goed we maken af en toe een wandeling naar het oude huis om weer wat informatie op te zoeken, mails te versturen enzovoort.
Voor degenen die dat willen weten of die er naar gevraagd hebben hier nog even het telefoonnummer. Voor 1 cent per minuut kan je dan naar dit huis bellen. Dan krijg je iemand van het team aan de lijn en dank an het zijn dat diegene braziliaans, engels of nederlands spreekt, maar goed als je de naam Marlies laat vallen snappen ze het en zullen ze me roepen!!(houd er wel rekening mee dat het hier vier uur vroeger is dus niet s ochtends vroeg bellen als het kan :D)
0900-1230272 en dan is het nummer van ons huis: 0055-31-34225423
Nou dit was het weer voor nu.
Knuffel
-
16 Maart 2009 - 06:27
Joke:
Van harte gefeliciteerd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Tot vanavond!!!!! -
16 Maart 2009 - 15:58
Elsbeth:
Lieve Marlies!
Ik had je graag willen bellen, maar het nummer awt er staat is alleen bruikbaar vanuit NL. Aangezien ik een Cypriotisch nummer heb is dat niet mogelijk!.
Ik heb je wel gsmst(op de hoop dat het aankomt!)
Wat een bijzondere verhalen weer zeg! Pfoei! Echt bijzonder omdat te lezen.
jij nog 45 dagen! Ik nog minder!, dus zie je gelukkig snel weer!:D
Dikke knuffel voor jou!
En wel genieten vandaag hea!:D(hoop voor je dat je wel een echte taart krijgt!:P) -
16 Maart 2009 - 18:58
Alida:
lieve Marlies!
Ook al ben je ver weg, we zijn je zeker niet vergeten hoor!
Van harte gefeliciteerd:)
En Gods onmisbare zegen voor je nieuwe levensjaar.
Een vet dikke knuffel van ons. -
17 Maart 2009 - 05:24
Mark Graafland:
He Marlies,
Erg leuk om zo je belevenissen te volgen. Ben blij dat je het zo naar je zin hebt. Heb je ons filmpje voor je verjaardag nog gezien.?
Groeten Mark,
ps. we blijven je volgen. -
17 Maart 2009 - 15:16
Willeke:
Lieve Marlies,
Wat een heftige dingen maak jij mee joh.
De armoede van zo dichtbij.
Gaaf dat de kinderen zo fijn mee doen en genieten van alles.
Mooi dat je zo een stukje van Gods liefde mag doorgeven.
Eet je al bruine bonen mee of niet.
Hoop dat je hoofdpijn snel over is.
Gods zegen voor de komende tijd en een dikke knuffel, Willeke
-
20 Maart 2009 - 10:39
Conny:
dag lieve Marlies, wat goed om al je verhalen te lezen. mooi om jou perspectief zou duideiljk te lezen, wat je raakt en waar je van geniet. Ook wel zwaar allemaal he, had zelf toch ook bet wel moeite met het cultuurverschil; de spaarstand waarop alles en iedereen functioneert en die MANNEn daar inderdaad!
Nou lieverd, heel veel succes daar nog; het is goed te lezen dat jij van belang bent voor het teeam, de wijk en alle kinderen daar. Geniet ervan meis!!
heel veel liefs Conny -
23 Maart 2009 - 10:50
Marina:
Hoi Marlies! Ben vrijdagavond gezellig bij Fieke&Ralph geweest en heb je weblogadres gescoord :-). Mooi om te lezen waar jij (jullie) mee bezig zijn en dat je het naar je zin hebt! Veel succes en plezier met je afstudeeropdracht en geniet van Brazil! Liefs, Marina -
23 Maart 2009 - 20:47
Jacolien:
Hey Marliesje!
Wat heerlijk om je verhalen te lezen! Heb ze net allemaal doorgelezen, kom er ook net achter dat ik me kan aanmelden om een berichtje te krijgen zodra jij iets nieuws op de site zet. Fijn hoor, zo blijf ik up to date! Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Hoe heb je het gevierd daar? Met een bananenijsje? Zag er heerlijk uit op de foto zeg, I'm comming your way! Wel heftig hoor, wat jij allemaal meemaakt. Erg bijzonder ook, ik kan me hier in nederland zulke situaties echt niet voorstellen. Ik ken ze alleen van verhalen of uit boeken ofzo, maar het lijkt me echt heftig als het ineens voor je ogen gebeurd met mensen die je kent. Praying for ya! Succes met alles wat je moet doen deze week en Gods zegen. Ook succes met het inburgeren in de cultuur daar! Klinkt idd erg anders als hier! Ben benieuwd naar je volgende berichtje! Enneh, niet te bruin worden he?!
Liefs Jacolien -
24 Maart 2009 - 12:59
Hetty:
Hoi Marlies, Blij te horen dat het weer wat beter met je gaat! Hoe is het met de cultuurshock?? Trouwens: nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Hier was ik afgelopen week zo druk met de voorbereidingen van de vrijwilligersdag dat het erbij in geschoten is,sorry...
-
24 Maart 2009 - 22:45
Karin:
Hi Marlies, je wordt hog eens braziliaans. goed om te lezen dat je niet alleen naar je zin hebt, maar dat je ECHT merkt dat JOU.onze Vader echt ook aan het werk is, ondanks de nare dingen die gebeuren. Het leven is daar keihard..wij bidden nog voor jou bescherming en veilig thuiskomst. -
01 April 2009 - 18:03
Hetty:
Leuk hoor om je belevenissen zo een beetje te volgen. Fijn dat het met de activiteitenmap zo goed gaat en dat jullie afstuderen dus ook wel lukt! En dat missen van nederland, tja, dat kan ik me heel goed voorstellen. Ik probeer binnenkort nog een keer te bellen, groetjes, Hetty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
