impact
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Marlies
26 Februari 2009 | Brazilië, Belo Horizonte
Nu we hier wat langere tijd zijn, merk ik dat er steeds meer dingen gebeuren die wat meer impact hebben. Dit komt ook omdat we nu de mensen persoonlijk kennen als er iets gebeurd.
Vorige week stond hier een jongetje van 10 voor de deur met zijn rugtasje op zijn rug. Daarin zaten al zijn kleren en zijn schoolspullen. Hij kwam hier met de mededeling dat hij niet meer bij zijn oma kon wonen. Daar komt nog bij dat hij al een hele geschiedenis achter de rug heeft. Zijn moeder zit in de gevangenis, zijn oudere broer is doodgeschoten, heeft nog 4 of 5 zusjes waarvan de oudste 15 is en zwanger. Hij heeft een tijdje bij zijn tante gewoond, waar hij het ook niet al te best had.
Dit is even een korte samenvatting. Het heeft een enorme impact gehad op mij om zoñ ventje hier te zien staan, zonder dat hij ook maar een andere plek heeft waar hij echt geliefd is en waar hij heen kan. Tinka en Eduardo (de leiders van het team) waren al heel lang voor dit ventje aan het bidden en hebben nu (na een gesprek met de familie) besloten om het ventje in huis te nemen totdat zijn moeder vrij komt uit de gevangenis. Het is echt een schitterend ventje en reuze gezellig dat hij hier is, maar hoe triest als je 10 bent en zo in het leven staat.. daar word je wel echt stil van.
Daarnaast hebben we gisteren visite gelopen in de wijk en ik vind het altijd iets bijzonders. Vandaag waren we op bezoek bij een vrouw met een dochter van 21/22 met een autistische stoornis. Deze vrouw was zo verdrietig en vertelde dat ze s nachts bijna niet sliep omdat ze dan aan het bidden was voor haar dochter en zorg droeg voor het feit dat haar dochter dan niet GEBETEN ZOU WORDEN DOOR RATTEN?!.... Daarnaast kan de dochter vrij agressief zijn en kan de vrouw niet zomaar even het huis uit om bijvoorbeeld medicijnen te halen. Erg heftig om dan bij zo'n vrouwtje in huis te staan, voor haar te bidden en dan een soort van rat/muis langs te zien lopen door de keuken.
Dit zijn wel echt de minder leuke dingen en ik merk dat het wel echt impact heeft.. Zo zijn er steeds meer dingen die we zien gebeuren die wel echt indruk maken. Daarnaast is het wel schitterend om te zien hoe je daar tussendoor dan van die lachende kindergezichtjes ziet, die je een knuffel geven!! Echt heerlijk.
Ook zijn we vandaag weer bij Sarah geweest. Een meisje met een verstandelijke beperking. WE zijn met haar begonnen om wat puzzels te maken, bellen te blazen enz. Ook proberen we de moeder erbij te betrekken. Nu na een aantal keren bij haar op visite geweest te zijn, zien we al een enorm verschil. Ze verzint zelf spelletjes, ze heeft heel veel plezier en maakt echt contact. Heel leuk om te zien hoe groot dat verschil is. Ook als we daar izjn is haar moeder echt betrokken en speelt ze ook mee. Dat zijn echt moooie momenten, dat je dan weggaat dat Sarah je echt een knuffel geeft en die moeder 4 keer zegt: bedankt bedankt bedankt bedankt!!!
tot zover weer eventjes...
vanaf dit weekend zullen we gaan verhuizen naar het nieuwe huis en daar hebben we nog geen internet. Het is dus even afwachten wanneer ik daarna weer online kan dus als ik niet erageer op iets dan weten jullie hoe het komt.
er staan weer een paar nieuwe fotows op www.flickr.com/marliesgraafland
Vorige week stond hier een jongetje van 10 voor de deur met zijn rugtasje op zijn rug. Daarin zaten al zijn kleren en zijn schoolspullen. Hij kwam hier met de mededeling dat hij niet meer bij zijn oma kon wonen. Daar komt nog bij dat hij al een hele geschiedenis achter de rug heeft. Zijn moeder zit in de gevangenis, zijn oudere broer is doodgeschoten, heeft nog 4 of 5 zusjes waarvan de oudste 15 is en zwanger. Hij heeft een tijdje bij zijn tante gewoond, waar hij het ook niet al te best had.
Dit is even een korte samenvatting. Het heeft een enorme impact gehad op mij om zoñ ventje hier te zien staan, zonder dat hij ook maar een andere plek heeft waar hij echt geliefd is en waar hij heen kan. Tinka en Eduardo (de leiders van het team) waren al heel lang voor dit ventje aan het bidden en hebben nu (na een gesprek met de familie) besloten om het ventje in huis te nemen totdat zijn moeder vrij komt uit de gevangenis. Het is echt een schitterend ventje en reuze gezellig dat hij hier is, maar hoe triest als je 10 bent en zo in het leven staat.. daar word je wel echt stil van.
Daarnaast hebben we gisteren visite gelopen in de wijk en ik vind het altijd iets bijzonders. Vandaag waren we op bezoek bij een vrouw met een dochter van 21/22 met een autistische stoornis. Deze vrouw was zo verdrietig en vertelde dat ze s nachts bijna niet sliep omdat ze dan aan het bidden was voor haar dochter en zorg droeg voor het feit dat haar dochter dan niet GEBETEN ZOU WORDEN DOOR RATTEN?!.... Daarnaast kan de dochter vrij agressief zijn en kan de vrouw niet zomaar even het huis uit om bijvoorbeeld medicijnen te halen. Erg heftig om dan bij zo'n vrouwtje in huis te staan, voor haar te bidden en dan een soort van rat/muis langs te zien lopen door de keuken.
Dit zijn wel echt de minder leuke dingen en ik merk dat het wel echt impact heeft.. Zo zijn er steeds meer dingen die we zien gebeuren die wel echt indruk maken. Daarnaast is het wel schitterend om te zien hoe je daar tussendoor dan van die lachende kindergezichtjes ziet, die je een knuffel geven!! Echt heerlijk.
Ook zijn we vandaag weer bij Sarah geweest. Een meisje met een verstandelijke beperking. WE zijn met haar begonnen om wat puzzels te maken, bellen te blazen enz. Ook proberen we de moeder erbij te betrekken. Nu na een aantal keren bij haar op visite geweest te zijn, zien we al een enorm verschil. Ze verzint zelf spelletjes, ze heeft heel veel plezier en maakt echt contact. Heel leuk om te zien hoe groot dat verschil is. Ook als we daar izjn is haar moeder echt betrokken en speelt ze ook mee. Dat zijn echt moooie momenten, dat je dan weggaat dat Sarah je echt een knuffel geeft en die moeder 4 keer zegt: bedankt bedankt bedankt bedankt!!!
tot zover weer eventjes...
vanaf dit weekend zullen we gaan verhuizen naar het nieuwe huis en daar hebben we nog geen internet. Het is dus even afwachten wanneer ik daarna weer online kan dus als ik niet erageer op iets dan weten jullie hoe het komt.
er staan weer een paar nieuwe fotows op www.flickr.com/marliesgraafland
-
26 Februari 2009 - 19:17
Jacoline:
Tjonge Marlies, wat een heftige verhalen allemaal. Het is mooi werk, maar ook wel zwaar... Zorg je ook een beetje goed voor je zelf? Want zo te lezen heeft dit een enorme impact op je. Neem af en toe een beetje afstand en zorg ervoor dat je ook leuke, onbekommerde dingen doet. Anders wordt het je misschien wel te veel! Doen hoor!
Lieve groet! -
27 Februari 2009 - 20:01
Suuzj <><:
Hai Meis,
Zooo ik ben echt vet trots op je dat je daar zo rondloopt en je beschikbaar maakt voor God! Zó tof je verhalen te lezen!!! Hoop dat je snel weer internet hebt in je nieuwe huis, en bidt dat je ook de komende tijd de kracht mag hebben al je indrukken te verwerken en om klaar te kunnen blijven staan voor de mensen die je ontmoet. Heel veel zegen!!!!
En wat die chocoladetaart betreft, die regel ik wel een keer als je weer in Nederland bent... Een echte dan hè ;)
Licht en liefde! -
27 Februari 2009 - 20:02
Suuzj:
ow:
ik bid -> ja, die is ut!
jij bidt -> mag, maar die bedoelde ik niet :P :$ -
28 Februari 2009 - 16:44
Joël En Fem:
LieveLies,
Wat een bericht weer... bijzonder dat je dit allemaal mee mag en kan maken... wat zijn wij dan rijk he met al die mensen om ons heen, vrienden, familie en de kerk... Gaaf dat jullie zo'n jongetje dan ook een plek mogen bieden waar hij geliefd is en waar hij gewoon mag zijn... en tegelijk ook heftig!
Ik hoop dat je mag genieten van je nieuwe plekje en datt je snel weer internet hebt en berichtjes kunt achterlaten...
Liefs fem
PS: en nog bedankt voor de groetjes... hoorde van Samuel dat het goed met je gaat... hihi -
03 Maart 2009 - 07:31
Anja:
Ha Marlies,
Tof om je berichten te lezen en te zien hoe je het daar hebt! Enne vind je het goed als ik wat dingetjes van je site afhaal om in het onderonsje (je weet wel, het catharijnehuis) te plaatsen? Voordeel je hoeft niks extra's te schrijven en mensen weten toch een beetje wat je aan het doen bent..OK?
groetjes, anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
